Zoals te lezen is in Score 164 wordt elk jaar op het Canarisch eiland Tenerife Fimucité gehouden. Fimucité is een filmmuziekfestival georganiseerd door de plaatselijke dirigent en componist Diego Navarro. Na een jaar afwezigheid was het tijd om weer terug te keren naar dit festival. Het festival bouwt op, van kleine ensembles in kleine zalen aan het begin van het festival tot aan groot orkest met koor in het indrukwekkende Auditorium van Santa Cruz (foto: Jacques Mezger). Wat Fimucité echt kenmerkt is dat het een lokaal festival is. Het wordt ge-daan voor en door de lokale bewoners van dit eiland, met eventuele, soms beroemde, gasten.


De concerten

Voor ons begon dit festival op de derde dag met een uitvoering van een bigband onder leiding van de saxofonist Kike Perdomo. Ze brachten een hommage aan Elmer Bernstein. Zijn jazzy werken waren speciaal voor deze uitvoering gearrangeerd en worden zelfs door Varèse Sarabande op cd gezet. Veel bekende nummers kwamen langs zoals The Man with the Golden Arm, Johnny Staccato, The Age of Innocence en The Magnificent Seven. De beroemde fluitiste Sara Andon verleende haar medewerking bij dit optreden bij onder andere Ghostbusters. De band sloot af met Walk on the Wild Side waar de meeste bandleden spetterende solo's improviseerden. Als je van Bernstein houdt een genot om naar te luisteren.

De vierde dag was het de beurt aan het harmonieorkest van het conservatorium. Dit jonge orkest bracht werken van films en spellen die speciaal voor harmonieorkesten zijn geschreven. Vóór de pauze speelden ze werken van films zoals Austin Powers, Matrix Reloaded en The Dark Knight. Na de pauze waren de spellen aan de beurt met veel muziek van de live show Video Games Live zoals Halo en One Winged Angel. Hoogtepunt was toch wel het nummer uit Austin Wintory's Journey. Dat werd gezongen door de basklarinettiste.

De vijfde dag was tevens het eerste grote concert in het Auditorium met orkest onder leiding van gastdirigent Steven Allen Fox en koor. Deze avond was volledig uitverkocht. Het eerste deel bestond uit muziek van Marco Beltrami en David Arnold. Van Beltrami's repertoire werd gekozen voor zijn nieuwste werken. Zo konden we luisteren naar premières van Soul Surfer, Wolverine en Snowpiercer. Van Arnolds muziek werd gekozen voor zijn bekendere werken, namelijk Independence Day, The Stepford Wives en natuurlijk Stargate. Na de pauze nam Diego zelf het stokje over voor voornamelijk James Bond-liedjes. Voor de meeste luisteraars was dit het hoogtepunt van het programma. Het Auditorium was uitverkocht en er was een aantal spontane staande ovaties. Voor degenen die voor de filmmuziek kwamen in plaats van liedjes was dit toch echt de mindere helft van het programma.   

Het laatste concert was weer in het Auditorium onder leiding van Diego Navarro. Het concert begon met een suite uit de film Blancanieves van Alfonso de Vilallonga. Alfonso had namelijk een uitvoering ervan als prijs gewonnen van Spaanse critici. Na deze suite was het de beurt aan werken van de Dreamworks animatiestudio. Oftewel nummers als Wallace and Gromit, Rise of the Guardians en Puss in Boots kwamen langs. Verder werd het publiek volledig weggeblazen met How to Train Your Dragon. Hoogtepunt  bleef toch een volledig koor dat op kazoos speelde tijdens Building the Crate van de film Chicken Run. Deze helft werd goed samengevat door het Spaanse jongetje in de rij voor mij die zijn kippenvel aan zijn vader liet zien. Dat komt wel goed met hem!

De tweede helft waren nummers ter ere van 35 jaar Varèse Sarabande. Het orkest speelde onder andere Basic Instinct, Unforgiven, Iron Giant, Matrix, Air Force One enz. Fluitiste Sara Andon liet zichzelf ook weer horen tijdens een aantal nummers. Eén van de hoogtepunten was een heel goede uitvoering van een suite van Star Trek Into Darkness. Toegift van dit laatste concert en dus het hele festival was Diego's eigen score: Óscar: The Color of Destiny.

Is Fimucité het waard?