 |
|
|
|
|
|
| |
Componisten |
|
|
|
|
| |
Albums |
|
| |
Tracks |
|
| |
| |
Hans Zimmer - Interview
Score 117, 16 02 2006
|
|
Hans Zimmer: As good as it gets - Verschenen in Score 117, December 2000
Een oktoberavond in Gent. Er rijden bussen door de stad. Afgeladen vol. Er staan geen lijndienstnummers op de bussen. In plaats daarvan blinken de woorden Hans Zimmer Concert.
Een dag eerder. De maestro is nerveus. "Wat is nou het ergste dat kan gebeuren," vraagt hij zich af. "Het kan allemaal mis gaan en dan ligt mijn carrière in de plee. Maar goed, hier ben ik dan. Hier zal ik sterven op het slachtveld." Hij bedekt het met humor, maar Zimmer is niet de zelfverzekerde man die hij lijkt te zijn. Hij zoekt steeds zekerheid in de mensen om hem heen. Zijn taalgebruik is typisch Amerikaans, zijn armbewegingen groots. Hij is vriendelijk en bovenal grappig. Lanceert de ene oneliner na de andere en vertelt de leukste anekdotes. Hem interviewen is een hele belevenis. Meer dan eens wordt hij afgeleid door de muziek. In de tot concertzaal omgebouwde sporthal zijn de muzikanten druk aan het oefenen en de klanken dringen door tot de ruimte waar vijf journalisten de componist tegelijkertijd ondervragen.
Hans Zimmer, de 42-jarige Duitser die eind jaren zeventig zijn heimat verliet en naar Engeland verhuisde. Daar zat hij in de band The Buggles, die van Video Killed the Radio Star. De tijd van de punk en elektropop ligt inmiddels ver achter hem. Hij woont al jaren in Los Angeles waar hij filmmuziek schrijft, maar Zimmer is nog steeds een rocker in hart en ziel. Hij mag dan wel orkestrale werken als The Thin Red Line en The Prince of Egypt op zijn naam hebben staan, het liefst mengt hij zich in een groepje muzikanten om lekker te jammen.
"I did it for a dollar"
 Neem nou An Everlasting Piece, de nieuwste komedie van Barry Levinson, de regisseur van Rain Man waarvoor Zimmer al dan niet toevallig ook de muziek maakte. De componist was net bezig met de soundtrack voor Mission: Impossible 2 toen Levinson belde. Zimmers antwoord was nee, maar de regisseur gaf het niet op en zocht hem thuis op. Met de film onder zijn arm wel te verstaan. "Het maakte me blij om zo'n kleine menselijke film te zien terwijl ik midden in een groots Hollywoodspektakel zat," vertelt Zimmer over An Everlasting Piece en dus deed hij het toch, maar voor hoeveel? Levinson had namelijk heel weinig geld. "Voor de helft van mijn salaris zou ook belachelijk zijn, dus deed ik het voor één dollar en de garantie dat we een leuke tijd zouden hebben." Samen met een groep muzikanten begon Zimmer in zijn achtertuin te improviseren. "We hebben goed gegeten, lekkere wijn gedronken en we hebben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat muziek gemaakt. Dat is een goed leven," geeft hij glunderend toe.
Met een groep musici om zich heen is hij op zijn best. "Ik ben niet de Grote Componist," zegt hij over zichzelf, "we hebben het gezamenlijk gedaan." De meeste van zijn soundtracks kenmerken zich door de aanwezigheid van gastmuzikanten. Het recente The Road to El Dorado wordt opgefleurd door het gitaarspel van Heitor Pereira en door de vrolijke klanken van medecomponist John Powell. "Ik wilde muziek schrijven voor drie violen en een gitaar," vertelt Zimmer, "maar iedereen wilde juist hele grootse muziek. John waarschuwde mij steeds dat mijn muziek niet zou werken en in zekere zin had hij gelijk. Het roept niet de grootsheid op die de beelden suggereren." Een paar jaar geleden hoorden we op The Lion King de zang van Lebo M. "Ik heb heel bewust geen Afrikaanse muziek geschreven. Wat weet ik daar nou van? Welk recht heb ik om Afrikaanse muziek te maken? Ik heb juist West-Europese muziek geschreven en heb Lebo uitgenodigd om te zingen. Doe maar iets, zei ik. Eens zien wat er gebeurt."
"Oscar? Throw it out of the window"
 Wat er gebeurde was dat de soundtrack een ongekend commercieel succes werd en dat Zimmer er een Oscar aan over hield. "Het was geweldig, opwindend en heel gevaarlijk. Het is namelijk verslavend. Je mag er niet aan toegeven om een zelfde soort soundtrack te doen. Dat zou het einde van je creativiteit betekenen. Dan moet je dapper zijn en het allemaal uit het raam gooien." Het beeldje slingert ergens door zijn huis en hij heeft nooit geprobeerd dat succes te evenaren. "Na The Lion King koos ik een film die garandeerde dat ik niet weer genomineerd zou worden." Dat werd The Fan, een geflopte film met Robert De Niro, waarvoor Zimmer ruige, bijna industriële muziek schreef. "Het was een shitty film, dat weet ik wel, maar het was fantastisch om te doen. Ik liet mijn muziek horen aan een producente van Dreamworks en na drie minuten rende ze gillend de kamer uit," lacht Zimmer. "Een week later belde ze mij om te vertellen dat ze sindsdien nachtmerries had! Ik dacht yeah this is really good. En ik weet wel dat niemand die cd heeft gekocht, maar het was een geweldig experiment en het is zo Zimmer als maar kan."
Ook een typisch Zimmer-experiment, maar wel eentje dat beter verkocht was Gladiator, het Romeinse epos van Ridley Scott dat afgelopen zomer de bioscopen domineerde. Voor die soundtrack werkte Zimmer samen met de Australische zangeres Lisa Gerrard. Tot een paar jaar geleden was zij het middelpunt van Dead Can Dance, een band met een heel aparte middeleeuwse klank. "Ridley en ik hoorden een cd'tje van haar en we dachten meteen: she's good. Get her!" vertelt Zimmer. De samenwerking resulteerde in een betoverend muziekwerk waarbij Gerrard de emotionele kant voor haar rekening nam en Zimmer de krachtpatserij. En dat klinkt verdacht veel naar Richard Wagners Götterdämmerung en Gustav Holsts The Planets. "Yeah, I get a lot of shit about this Wagner-thing," roept hij. "En wat dan nog? Ik wilde gewoon eens zien of ik dat soort muziek kon maken. En weet je wat? Ik heb dat hoofdthema er in tien minuten uitgeperst. Ik zeg niet dat het goed is, maar het was ontzettend leuk om te doen." En weer dat stralende gezicht van een muzikant in hart en ziel.
"I get really scared"
 Hij wuift de opmerkingen over Gladiator met humor van de hand, toch laat kritiek hem niet koud. "Als ik iets slechts over mij lees, doet dat nog steeds pijn. Ik wil echt mijn best doen voor een film, even een helder moment hebben om iets heel nieuws te verzinnen," verzucht de componist. "Ik zit achter mijn keyboard en wil iets briljants doen, maar hoe doe ik dat? Ik ben echt bang op zo'n moment en ik denk dat iedere componist dit herkent. Als je dan om de oren wordt geslagen door een stom artikel heb je eigenlijk geen zin meer om nog je best te doen. Dan denk je: ik schrijf gewoon mijn muziekje, want jullie gaan het toch niet leuk vinden."
Gelukkig overwint hij zulke gedachten en staan er voor volgend jaar weer twee grote producties op het programma, te weten Hannibal en Pearl Harbor. Heeft hij er zin in? Een typisch Zimmer-antwoord: "Does the criminal look forward to the electric chair? I am sure he is gonna get a buzz out of it!" Met andere woorden: hij kan niet wachten.
Hans Zimmer filmo-/discografie
 1982
Moonlighting
1983
Histoire d'O No. 2
1984
Blind Date
Eureka
Success Is The Best Revenge
1985
DreamChild
Insignificance
The Lightship
My Beautiful Laundrette
Milan Records a369 rc340
1986
Castaway
EMI Records EMC 3529 (vinyl) TC EMC 3529 (tape)
Zero Boys
1987
Double Exposure
The Wind
1988
Burning Secret
Elphida
The Fruit Machine
The Nature Of The Beast
Rain Man
Capitol Compact Discs CDP 7 91866 2
Spies Inc.
Twister
A World Apart
RCA Victor 7974-2-RC
Vardo
1989
 Black Rain
Virgin Records CDV 2607
Dark Obsession
Driving Miss Daisy
Varèse Sarabande VSD-5246
Paperhouse
RCA Victor 60000-2-RC
1990
Bird on a Wire
Chicago Joe and the Showgirl
Days of Thunder
WEA Records 467 159 2
Fools of Fortune
Milan Records CD CH 334
Green Card
Varèse Sarabande VSD - 5309
Pacific Heights
Varèse Sarabande VSD-5286
1991
Backdraft
Milan/ RCA Records Original 3141-2-R, Re-release 35854
K2
Varèse Sarabande VSD 5354
Regarding Henry
EMI Records CDP-7-97496-2
Thelma & Louise
MCA Records MCAD-10239
1992
A League of Their Own
Columbia 472056 2
The Power of One
Elektra Records 7559613352
Radio Flyer
Big Screen Records 74321 15098 2
Toys
Geffen Records GEFD-24505
Where Sleeping Dogs Lie
1993
 Calendar Girl
Sony/Columbia Records CK 57317
Cool Runnings
Chaos/Columbia Records OK 57553
The House of the Spirits
Virgin Movie Music 7243 8 39412 2 3
Point of No Return
Milan/ RCA Records 0786366225-2
Sniper
True Romance
Morgan Creek Music 2959-20017-2
Younger and Younger
Varèse Sarabande VSD-5456
1994
Drop Zone
Varèse Sarabande VSD-5581
I'll Do Anything
Varèse Sarabande VSD-5474
The Lion King
Walt Disney Records 477177 2
Renaissance Man
Varèse Sarabande VSD-5502
1995
 Crimson Tide
Hollywood Records HR 162 025-2
Nine Months
Milan/BMG Music 74321 30110-2
Something to Talk About
Varèse Sarabande VSD-5664
Beyond Rangoon
Milan Records 7313835725-2
1996
Broken Arrow
Milan Records 7313835744-2
The Fan
Take One Soundtracks TAKE005CD
Muppet Treasure Island
Angel Records 7243 8 37159 2 3
The Preacher's Wife
The Rock
Hollywood Records HR-62062-2
Two Deaths
The Whole Wide World
MOJO Trax UD-53032
1997
As Good As It Gets
Columbia/Sony Music Soundtrax 489502 2
The Peacemaker
Dreamworks Records DRMD-50027
Smilla's Sense of Snow
Teldec Classics Int./ Constantin Records 0630-17872-2
1998
 The Thin Red Line
BMG/ RCA Records 09026-63382-2
The Prince of Egypt
Dreamworks Records DRMD-50041
1999
Chill Factor
2000
An Everlasting Piece
Varèse Sarabande 02 066 202-2
Mission: Impossible 2
Hollywood Records 62277-2
Gladiator
Uni/Decca 289 467 094-2
The Road to El Dorado
Dreamworks Records 450 219-2
2001
Pearl Harbor
Hannibal
Peter S.
|
| |
|
