 |
|
|
|
|
|
| |
Componisten |
|
|
|
|
| |
Albums |
|
| |
Tracks |
|
| |
| |
Geschiedenis van de Oscar Beste Song (deel 2) - Serie
Score 112, 24 03 2006
|
|
DE GESCHIEDENIS VAN DE OSCAR VOOR DE BESTE SONG - Verschenen in Score 112, september 1999
Deel 2 De populaire jaren (1965-1998)
Pop
 Tot beste liedje van 1965 werd The Shadow of Your Smile uit The Sandpiper door de Academy of Motion Picture Arts and Sciences gekozen. Dit prachtige voorbeeld van easy listening ademde de sfeer van Henry Mancini en Burt Bacharach en zou de toon zetten die begin jaren '60 al voorzichtig was gezet met Mancini's liedjes Moon River uit Breakfast at Tiffany's en Days of Wine and Roses uit de gelijknamige film. Enerzijds kwamen deze liedjes niet uit een musical en anderzijds waren ze sprekende voorbeelden van een nieuw muziekgenre - easy listening met wortels in de jazz- en de popmuziek. De zekere voorkeur van de Academy voor dit prettig klinkende genre werd in de tweede helft van de jaren '60 steeds duidelijker met moderne evergreens als Born Free, The Windmills of Your Mind en Raindrops Keep Falling on My Head. Dit was populaire muziek van het rustige, verantwoorde soort, niet te agressief of revolutionair, maar eerder beschaafd; ideaal dus voor de behoudende Academy.
Beatles
Met de invasie van de Beatles in de Verenigde Staten in 1964 werd het poplandschap ingrijpend en voorgoed omgewoeld. Ook in films kwamen steeds meer popgroepen voor of zongen ze één of meer liedjes op de soundtrack. En hoewel de Beatles als groep zelf nooit werden genomineerd voor een liedje (wel bekroond voor de score van Let It Be (1970)), zouden vroeg of laat popsongs (lees rocksongs) worden bekroond, te beginnen met Theme from Shaft van Isaac Hayes uit Shaft (1971). Steeds vaker kwamen er popliedjes op de lijst met nominaties voor, vooral in de jaren '80. In 1985 bestond de lijst met genomineerde liedjes van 1984 zelfs geheel uit onvervalste popsongs.
Ondanks deze langzame overheersing van popmuziek bleef de keuze van de Academy vrij traditioneel. Zoals gezegd, het moest vooral niet te wild worden. Slechts bij hoge uitzondering kwam het winnende liedje nog uit een musical of film met veel liedjes: A Star Is Born (1976), Fame (1980). En het negeren van de razend populaire discoliedjes uit de film Saturday Night Fever (1977) kwam de Academy op heel wat kritiek van de kant van Robert Stigwood, de producer van de film, te staan. Hoezo wild?, zouden we anno 1999 zeggen: de liedjes uit deze film die door de Bee Gees zijn gecomponeerd, zoals How Deep Is Your Love, zijn bepaald tam te noemen, en geenszins provocatief!
Nieuwe generatie
 Met het wegkwijnen van de rasechte filmmusicals in de jaren '60 verdwenen ook de hierbij horende liedjesschrijvers. Een geheel nieuwe generatie componisten van filmliedjes verscheen in dit decennium ten tonele. Naast de reeds genoemde koningen van de easy listening - Henry Mancini en Burt Bacharach - werden Alan en Marilyn Bergman, Michel Legrand, Marvin Hamlisch, Richard M. en Robert B. Sherman, etc. belangrijke namen.
Sommige oudgedienden als Johnny Mercer, Sammy Cahn, Sammy Fain, Paul Francis Webster en anderen bleven nog tot in de jaren '70 door componeren, maar hun glorietijd was definitief voorbij.
Anders dan in de gouden jaren, kwamen er op de lijst met nominaties steeds vaker buitenlanders voor. Dat had niet alleen te maken met de Britse invasie in de popmuziek, waardoor sommige Britse popmuzikanten genomineerd werden. Ook de invloed van buitenlandse films in de jaren '60, toen de Amerikaanse film op zijn retour leek, heeft ertoe bijgedragen dat menig buitenlands songschrijver genomineerd werd. Zelfs een liedje uit de Franstalige musical Les parapluies de Cherbourg (1964) kreeg een nominatie, weliswaar de Engelse versie (I Will Wait for You). De oorspronkelijk Franse tekst van regisseur Jacques Demy was voor deze gelegenheid vertaald door Norman Gimbel. Het bloedmooie liedje moest het helaas afleggen tegen The Shadow of Your Smile!
Voorkeuren
 De Academy koos vooral liedjes die ook populair waren buiten de film, met name in de hitparade. Veel van de winnaars vanaf pakweg 1965 waren nummer 1 hits in de hitlijsten. Na 1989 leek deze trend sterk af te nemen, toen een nieuw genre opkwam: het liedje uit de Disneytekenfilmmusical. Deze terugkeer naar de aloude ambachtelijke liedjescultuur luidde een korte periode in waarin steevast een liedje van Alan Menken (en later andere Disneycomponisten) tot winnaar werd gekozen. Liefst viermaal won Menken een beeldje voor een door hem en een wisselende tekstschrijver geschreven liedje. Het leek erop alsof de Academy met smart zat te wachten op zo'n echt liedje, speciaal geschreven voor een filmmusical. Een liedje dat een wezenlijk bestanddeel van de film vormt en zelfs een toevoegende waarde heeft. Kortom, een liedje dat er echt toe doet.
Een uitgeholde categorie?
Hoewel de Disneytekenfilmmusicals het ambacht van tunesmith weer in ere lijken te hebben hersteld, is het uiteengroeien van liedjes en films volgens de Academy opmerkelijk te noemen. Heel wat genomineerde (en soms winnende liedjes) lijken te ver van de film af te staan, aldus de Academy. Het lijkt er soms op alsof de componist een liedje schrijft dat net zo goed bestaansrecht heeft zonder de bijbehorende film. Anders gezegd, de liedjesschrijver heeft de bewuste film niet of nauwelijks voor ogen en componeert een liedje zonder het filmverhaal als achtergrond.
Derhalve streeft de Academy in de toekomst naar een strengere selectie van liedjes die een wezenlijk bestanddeel van film en verhaal vormen. De interactie tussen liedjesschrijver en filmmaker moet weer hechter worden. Eens kijken wat de Academy volgend jaar doet met Phil Collins en Tarzan .....
Lijst met winnaars van de jaren 1965-1998:
1965
Johnny Mandel en Paul Francis Webster: The Shadow of Your Smile uit The Sandpiper
1966
John Barry en Don Black: Born Free uit Born Free
1967
Leslie Bricusse: Talk to the Animals uit Doctor Dolittle
1968
Michel Legrand, Alan Bergman en Marilyn Bergman: The Windmills of Your Mind uit The Thomas Crown Affair
1969
Burt Bacharach en Hal David: Raindrops Keep Falling on My Head uit Butch Cassidy and the Sundance Kid
1970
Fred Karlin, Robb Royer en James Griffin: For All We Know uit Lovers and Other Strangers
1971
Isaac Hayes: Theme From Shaft uit Shaft
1972
Al Kasha en Joel Hirschhorn: The Morning After uit The Poseidon Adventure
1973
Marvin Hamlisch, Alan Bergman en Marilyn Bergman: The Way We Were uit The Way We Were
1974
Al Kasha en Joel Hirschhorn: We May Never Love Like This Again uit The Towering Inferno
1975
Keith Carradine: I'm Easy uit Nashville
1976
Barbra Streisand en Paul Williams: Evergreen (Love Theme from A Star is Born) uit A Star is Born
1977
Joseph Brooks: You Light Up My Life uit You Light Up My Life
1978
Paul Jabara: Last Dance uit Thank God it's Friday
1979
David Shire en Norman Gimbel: It Goes Like it Goes uit Norma Rae
1980
Michael Gore en Dean Pitchford: Fame uit Fame
1981
Burt Bacharach, Carole Bayer Sager, Christopher Cross en Peter Allen: Arthur's Theme (Best That You Can Do) uit Arthur
1982
Jack Nitzsche, Buffy Saint-Marie en Will Jennings: Up Where We Belong uit An Officer and a Gentleman
1983
Giorgio Moroder en Keith Forsey: Flashdance ... What a Feeling uit Flashdance
1984
Stevie Wonder: I Just Called to Say I Love You uit The Woman in Red
1985
Lionel Richie: Say You, Say Me uit White Nights
1986
Giorgio Moroder en Tom Whitlock: Take My Breath Away uit Top Gun
1987
Franke Previte, John DeNicola en Donald Markowitz: (I've Had) The Time of My Life uit Dirty Dancing
1988
Carly Simon: Let the River Run uit Working Girl
1989
Alan Menken en Howard Ashman: Under the Sea uit The Little Mermaid
1990
Stephen Sondheim: Sooner or Later (I Always Get My Man) uit Dick Tracy
1991
Alan Menken en Howard Ashman: Beauty and the Beast uit Beauty and the Beast
1992
Alan Menken en Tim Rice: A Whole New World uit Aladdin
1993
Bruce Springsteen: Streets of Philadelphia uit Philadelphia
1994
Elton John en Tim Rice: Can You Feel the Love Tonight uit The Lion King
1995
Alan Menken en Stephen Schwartz: Colors of the Wind uit Pocahontas
1996
Andrew Lloyd Webber en Tim Rice: You Must Love Me uit Evita
1997
James Horner en Will Jennings: My Heart Will Go On uit Titanic
1998
Stephen Schwartz: When You Believe uit The Prince of Egypt
Paul S.
|
| |
|
