ALEXANDRE DESPLAT ALMACHTIG IN GENT

De negende World Soundtrack Awards zullen de geschiedenis ingaan als de definitieve bekroning van Alexandre Desplat. Op 17 oktober jongstleden kwam, zag en won de Fransman de twee belangrijkste filmmuziekprijzen waarna hij ruim drie kwartier schitterde met zijn muziek in een vlekkeloos filmmuziekconcert dat hij als dirigent ook nog persoonlijk leidde. Een andere opvallende gast was de vermaarde Amerikaanse componist Marvin Hamlisch die een Lifetime Achievement Award in ontvangst mocht nemen en ook even als dirigent de aandacht opeiste.

Het WSA-gebeuren was dit jaar live te volgen via Canvas+ en daarom werd stipt om 20.00 uur begonnen met de prijsuitreiking. Het publiek zag vervolgens hoe Carter Burwell de publieksprijs toebedeeld kreeg (voor zijn score voor Twilight). De componist was helaas verhinderd wegens werkzaamheden elders en zijn agent nam daarom de prijs in ontvangst. Ook de Discovery Award was voor een afwezige componist: Nico Muhly sprak tot het publiek via een vooraf opgenomen videoboodschap. Dat kan volgend jaar niet, want traditiegetrouw verzorgt de ontdekking het jaar erna voor een kort optreden. Gelukkig waren de volgende componisten allen aanwezig, zoals de Indiër A.R. Rahman die – weinig verrassend – de prijs kreeg voor zijn liedje Jai ho uit Slumdog Millionaire. 

En toen kwam het moment waar de fijnproevers op hadden gewacht: krijgt Rahman net als bij de Oscaruitreiking eerder dit jaar ook de prijs voor de beste score ten koste van Desplat (foto) en Benjamin Button?  De WSA-academie koos voor de laatste en aldus begon de zegetocht van de Franse meester. Want een onderscheiding verder zegevierde hij andermaal, nu als componist van het jaar met liefst vier scores, te weten The Curious Case of Benjamin Button, Coco avant Chanel, Largo Winch en Chéri. De prijs voor de beste score werd uitgereikt door de Franse regisseur Claude Miller waarna Desplat in het Frans een dankwoordje sprak, de prijs voor beste componist werd hem overhandigd door Andy Garcia waarna hij in het Engels bedankte. En zo kon iedereen tevreden zijn over een keurige verdeling der prijzen over de genomineerde componisten. Ten slotte was er de Lifetime Achievement Award die dit jaar ging naar Marvin Hamlisch. De Vlaamse minister van Cultuur, Joke Schauvliege, reikte de prijs uit. Na de korte toespraak begeleidde Hamlisch, gezeten achter de piano, het Brussels Philharmonic bij muziek uit The Way We Were. Maar zijn finest moment kwam direct erna toen hij het orkest dirigeerde bij A Chorus Line en de zaal moeiteloos plat kreeg. Een daverend applaus beëindigde de prijsuitreiking.

               V.l.n.r. Rahman, Hamlisch en Desplat

 

Jarre

Niet alleen enkele Amerikaanse prijswinnaars waren dit keer afwezig, vooral de afwezigheid van grootmeester Maurice Jarre was voelbaar. Na het welkomstwoord speelde het Brussels Philharmonic onder leiding van Dirk Brossé een speciaal door Gabriel Yared geschreven compositie voor de in maart van dit jaar overleden Franse componist die vorig jaar nog onder de aanwezigen vertoefde en ook de jaren ervoor – zover het de gezondheid toeliet –  steevast acte de présence gaf. In het programmaboekje stond een dankwoord van Jarre´s weduwe voor dit eerbetoon. Hij zou er trots op zijn geweest omdat hij altijd een groot fan van het festival was, aldus Fong Jarre. Halverwege de prijsuitreikking was er verder een kort optreden van de ontdekking van vorig jaar, de Duitse Marc Streitenfeld, sinds 2006 de vaste componist van regisseur Ridley Scott. Een suite bestaande uit de muziek van American Gangster en Body of Lies met Streitenfeld op de elektrische gitaar zorgde voor een aangenaam intermezzo.

Na de pauze was er volop aandacht en ruimte voor het traditionele WSA-concert dat ditmaal geheel in het teken stond van het Franse wonderkind van de hedendaagse filmmuziek, Alexandre Desplat. Twee jaar geleden was hij al eens verkozen tot beste componist en hij had Maurice Jarre (die de prijs toen namens hem in ontvangst nam) bij die gelegenheid beloofd naar Gent te zullen komen om de prijs op te halen. Belofte maakt schuld en derhalve kon het publiek genieten van muziek uit in totaal tien scores van Desplat, onder meer Girl With a Pearl Earring, Birth, The Queen en recente films als Coco avant Chanel en Chéri. Handig laveerde Desplat tussen grote internationale producties en enkele Franse films waaronder het nummer La vérité ou la mort? uit Un héros très discret van Jacques Audiard, wiens films hij allemaal heeft gescoord. De opmerkelijke climax van dit aanstekelijke nummer zorgde voor een overweldigend applaus en daarmee was wellicht het hoogtepunt van het concert bereikt dat een goede dwarsdoorsnede van het werk van de Fransman ten beste gaf. Wie na dit concert nog twijfelt aan het vakmanschap van Desplat moet beslist volgend jaar terugkeren naar Gent, want als dan het vervolg op Twilight (New Moon) ook de publieksprijs krijgt, kunnen we Desplat misschien weer het toneel op zien rennen.

PS