Wouter van Bemmel wordt op 22 september 1953 geboren in Amsterdam. De eerste registratie van muzikale activiteit betreft een jeugdfoto waar tegelijkertijd de piano en een ventieltrombone bespeeld worden, zonder een noot op papier, een houding ten aanzien van muziek die achteraf veelzeggend zou blijken te zijn voor het verdere verloop van de muzikale ontwikkeling. Wouter speelde trompet in het orkest van de middelbare school maar improviseerde al gauw liever geheel vrij in de kelder met klasgenoot en drummer Rob Verdurmen (die later bij het Willem Breuker Collectief kwam te spelen).

Tijdens de studiejaren (biologie, met name alles rond evolutie, menselijke geest en daarmee samenhangende wijsbegeerte) als bassist actief in eigen bands als De combo de nachtkaars (o.a. bij VPRO-radioprogramma’s en wilde oudejaarsnachtfeesten), Bigi futu (geheel vrije improvisatieavondjes voor verbaasd publiek) en SHARK (met een eigenzinnig maar nooit begrepen poprepertoire).

De trompet won het echter van de bas, want daarmee lag de weg open voor veel spelende bands als Paulo Passionato and the pennies from heaven, daarna de waarschijnlijk eerste autochtone latinband die namen als Cachao en andere Cubanen op hun repertoire hadden, de Big Bamboo Partytime Calypso Band – de kiemcel voor het latere Boulevard of Broken Dreams festival – en vooral ook de Houseband (met en van Peter Smid en Harry Hartholdt). Met deze band werd naast alle binnenlandse optredens en tv-shows ook veel in het buitenland opgetreden (o.a. de omstreden tournee in Argentinië).

Met de oprichting van het orkest Boulevard of Broken Dreams (door Gert-Jan Blom) begon het arrangeren voor orkest serieuze vormen aan te nemen, met name doordat de bezetting met zowel blazers als strijkers als ritmesectie voor vele experimenten aanleiding gaf. De instrumentale intro’s werden dan ook langer en langer ...... (niet geheel tot vreugde van de zangeressen, die uiteindelijk maar wat later het podium betraden om al te lang draaien met heupen en microfoon te vermijden). Kortom: het schrijven was echt begonnen.

Allereerst veel commercials (van Grolsch bier tot KPN-telefonie), maar daarbij bleek al gauw dat door velerlei commerciële belangen een beperkte dichterlijke vrijheid opgelegd werd.

Gelukkig dienden de eerste filmopdrachten zich al gauw aan (films van Heddy Honigmann) en al spoedig ook tv (VPRO-Villa Achterwerk, o.a. Dag Meneer de Koekepeer, meteen maar liefst 96 afleveringen, en De Drie Dikke Dames).

Ondertussen waren de podiumactiviteiten via de salsamuziek (o.a. Salsa d’Amsterdam en Bess met uitstapjes naar Curaçao en Cuba) naar de jazz verlegd: Future Shock (van Maarten van Norden), Vera Vingerhoeds & the Lazybones. Ook met deze bands vele tournees en cd-opnames. Voor opnamesessies en straatoptredens werd het blazersgezelschap Wind & Co opgericht, samen met Roland Brunt (nu bij De Dijk).

In de loop der jaren nam zowel het schrijfwerk als het aantal kinderen toe waarmee de uitvoerende muziekpraktijk steeds meer plaats maakte voor muziek-op-beeld maken, een eigen studio inrichten en weer later veel sporten voor de creatieve ruimte in het hoofd.

Voor tv nam het aantal opdrachten hand over hand toe (naast de VPRO ook voor Teleac / NOT, KRO), daarnaast een prijswinnende opdrachtfilm (Pieter–Rim de Kroon) en de eerste speelfilm liet ook niet lang op zich wachten (Tot ziens van Heddy Honigmann).

Vrije schrijfopdrachten voor het live radioschrijversprogramma De plantage (VPRO) waren een dankbare muzikale proeftuin. Ook voor ballet (o.a. tangochoreografie van Carolien Dokter met live-band van Carel Kraayenhof) en theater (o.a. Clip, regie: Mark Timmer), documentaires (o.a. De laatste overwinning van John Appel) en animatiefilms (o.a. Keepvogel van Wouter van Reek en vele films van Monique Renault) werd muziek gemaakt.

Voor een verdere opsomming van gedane zaken, het beluisteren van muziek en bekijken van beeldfragmenten wordt verwezen naar de website van Wouter van Bemmel:

www.woutervanbemmel.nl